Wrocław- Dzielnica Czterech Wyznań

Dzielnica Wzajemnego Szacunku Czterech Wyznań nie jest „dzielnicą”, przynajmniej wg prawa. Nazwa istnieje od 1995 r i określa teren, między czterema świątyniami: katolicką, ewangelicką, prawosławnym soborem i synagogą. To wyjątkowe miejsce ma na celu propagowanie tolerancji i wspólnoty międzywyznaniowej. Symbolizuje różnorodność religijną i kulturową miasta. Odbywają się tu spotkania artystyczne, koncerty, wystawy i imprezy charytatywne. W 2005 r dzielnica została wpisana do rejestru zabytków.

Jak zawsze we Wrocławiu wszystkie wycieczki zaczynam od dworca Wrocław Główny. Dworzec, w stylu Tudorów, zbudowano w XIX w. Jego projektantem był Wilhelm Grapow.

Ruszamy w stronę Promenady Staromiejskiej.

Zanim jednak znajdziemy się na promenadzie, przejdziemy obok „Pałacyku”. Turyści rzadko tu zaglądają, bo podobno „tam nic ciekawego nie ma”. Radzę jednak zajrzeć na chwilę do środka. Pałac Schaffgotschów nie jest udostępniony do zwiedzania. Mimo to nikt was przecież stamtąd nie wyrzuci.

Pięknie zdobione drzwi wejściowe zwracają uwagę na szczegóły. Tu każdy detal jest przemyślany.

Po wejściu do środka, na wprost drzwi rzuca się w oczy pokaźna klatka schodowa. Wysokie sufity, łuki i spore schody naprzeciw. Wystarczy stanąć na schodach by zobaczyć przepiękny sufit, zdobiony sztukaterią.

Na piętrze rzeźbione drzwi i precyzyjnie wykończone detale. Pani portierka otworzyła mi Salę Lustrzaną i po prostu mnie zatkało.

Sala Lustrzana wymaga remontu, choć i bez tego robi wrażenie. Przepiękne wnętrze, utrzymane w stylu renesansowym.

Pałac przechodził z rąk do rąk a obecnie od dwóch lat jest z powrotem w rękach miasta. Mam nadzieję, że to pomoże ocalić ten piękny zabytek.

Promenada Staromiejska to kolejne miejsce, koło którego przechodzę w drodze na Rynek, czy Dzielnicę Wzajemnego Szacunku. Promenada przebiega obok fosy miejskiej. Z drugiej strony ciągnie się Plac Wolności ( między Operą Wrocławską a Narodowym Forum Muzyki).

Właśnie przy Placu Wolności przechodzę obok pomnika rotmistrza Pileckiego- żołnierza niezłomnego, straconego przez komunistyczne władze PL. Pomnik ma kształt obrączki z wygrawerowanym napisem: „Bo choćby mi przyszło postradać me życie – tak wolę – niż żyć, a mieć w sercu ranę”.

Fosa zaprowadzi was okrężną drogą, wprost do Dzielnicy Czterech Świątyń.

Cerkiew Katedralna Przenajświętszej Bogarodzicy to jedna z czterech świątyń, należąca do Dzielnicy Czterech Wyznań. Na cerkiewnej wieży znajduje się Zegar Kluskowy. Od zawsze zegar spóźniał się o kilka minut w stosunku do innych zegarów. Podobno wrocławskie gospodynie wrzucały kluski ziemniaczane, gdy biły dzwony w mieście a wyciągały je, gdy bił Zegar Kluskowy.

W XV i XVI w był tu kościół św. Barbary. Zniszczony w 70 % w czasie wojny, został odbudowany i przekazany kościołowi prawosławnemu. Od niedawna we wnętrzu jest nowy drewniany ikonostas, wykonany w Salonikach.

W małej, bocznej kaplicy jest drugi ikonostas, pochodzący z Sosnowca z nieistniejącej już cerkwi.

Do cerkwi wchodzimy z tyłu budynku, małym wejściem, przez kaplicę. Ważne, by przyjść tutaj 30 minut PRZED nabożeństwem, bo tylko wtedy katedra jest otwarta. Msze odprawiane są codziennie o 9.00 i 17.00.

Ponieważ przyjechałam tu pociągiem z rana, obejrzałam świątynię przed 9.00.

Godzina 9.45. Mamy do wyboru: idziemy do kościoła katolickiego lub czekamy aż skończy się msza. Nabożeństwo zaczyna się o 9.00. Decydujemy się spróbować. Jeśli będzie mało ludzi – wchodzimy i podziwiamy. Jeśli kościół pełny- wychodzimy i czekamy aż skończy się msza.

O 9.45 w kościele jest tylko jedna zakonnica. Po cichu wchodzimy do środka i oglądamy barokowy kościół pw św. Antoniego z Padwy. Druga świątynia z czterech symbolizujących Dzielnicę Czterech Wyznań.

Najstarszy kościół barokowy w mieście z 1962 r. Wybudowali go franciszkanie, wraz z przyległym klasztorem. Były tu już elżbietanki, salezjanie a obecnie paulini.

W 1718 r od św. Antoniego nazwę wzięła cała ulica. Msze św. w tygodniu: 7.00 i 18.00. Niedziela: 7.30, 9.00, 10.30, 12.00, 18.00. Kościół przez większość czasu jest zamknięty. Aby go obejrzeć należy się pojawić ok. 30 minut przed mszą.

Zwiedzanie kościołów stanowi pewien problem. Są to miejsca święte, więc należy pamiętać o odpowiednim stroju, by nie urazić uczuć religijnych innych ludzi.

Na końcu ulicy Świętego Antoniego, przy niewielkim skwerku, stoi rzeźba autorstwa Ewy Rossano-Kryształowa Planeta. Jest to dwumetrowa postać dziewczyny w sukni wzorowanej na kuli ziemskiej. Rzeźba symbolizuje jedność świata , bez względu na różnice religijne i kulturowe i stała się niejako symbolem Dzielnicy Wzajemnego Szacunku.

Siadamy tu na chwilę. Zjemy lody i pogadamy, ponieważ kolejna świątynia, na naszej liście, jest czynna dopiero od 10.00.

Na tej samej ulicy co kościół św. Antoniego, dosłownie 5 minut dalej jest Synagoga pod Białym Bocianem. Wchodzimy przez taką bramę na podwórko. Wejście jest na wprost skwerku z Kryształową Planetą.

Niespotykana nazwa synagogi ma podłoże historyczne. Kiedyś była w tym miejscu gospoda: „Pod Białym Bocianem”, stąd „Synagoga pod Białym Bocianem”. Bilety wstępu kupujemy na prawo i właśnie tam znajduje się nasza synagoga.

Rozpoczynamy zwiedzanie od MYKWY. To rytualna łaźnia, z której korzystały kobiety po menstruacji. Chodziło o oczyszczenie „duchowe”, nie o kąpiel.

Nie była to jednak zwykła woda a woda „żywa”, czyli pochodząca z ziemi lub nieba. Dlatego przy ścianie można zauważyć rynnę, gdzie spływała deszczówka. Wymieszana ze zwykłą wodą, w odpowiednich proporcjach, zapewniała oczyszczenie.

We wnętrzu mamy dwa poziomy balkonów. Najwyższy poziom zabezpieczony przezroczystą siatką przeznaczony był dla kobiet. Stamtąd mogły obserwować uroczystości.

Synagoga Pod Białym Bocianem została zbudowana i otwarta w 1829r. Odbywają się tu koncerty, kulturalne i charytatywne spotkania. Cotygodniowe modlitwy szabatowe odbywają się w Małej Synagodze, która znajduje się „za ścianą” głównej synagogi.

Jest koło 11.00, więc idziemy do Pałacu Królewskiego, który jest 5 minut od synagogi. Znajduje się tutaj Muzeum Miejskie Wrocławia.

Muzeum udostępnia stałą wystawę: „1000 lat Wrocławia”. Do obejrzenia jest 21 sal ekspozycyjnych.

Oprócz tego są jeszcze wystawy czasowe.

Odrestaurowano 6 pokoi związanych z historią Pałacu Królewskiego. Ponumerowane salony przypisane są konkretnym władcom. Na zdjęciu niebieski salon audiencyjny króla Fryderyka Wilhelma III.

Zgromadzono ponad 3000 obiektów, związanych z historią Wrocławia.

Zachodnie skrzydło Pałacu Królewskiego zajmują arcydzieła malarstwa śląskiego z lat 1845-1945. Wystawa obejmuje dwie kondygnacje.

W budynku jest dobrze zaopatrzony sklep i klimatyczna restauracja.

Z parteru wychodzimy na niewielki ogród z widokiem na Plac Wolności.

W drodze do kościoła ewangelickiego, przechodzimy ulicą Ruską. Tutaj, w podwórku między kamienicami, mieści się Galeria Neonów: „Neon Side”. Miejsce przyciąga turystów starymi neonami, ocalonymi przed zniszczeniem. Jeszcze niedawno było ich ok. 60.

W dzień nie robi wrażenia, ale w nocy, kiedy neony świecą… Sami popatrzcie. W klubokawiarni można spotkać się z przyjaciółmi, zamówić piwko i kawę.

Przechodzimy przez podwórko na drugą stronę, bo od południa otwarta jest nasza ostatnia świątynia.

Kościół Opatrzności Bożej należy do parafii ewangelicko-augsburskiej. Ukończono go w 1750 r. i nazwano” dworskim”. Nazwa wiąże się z pobliskim pałacem królewskim. Była to rezydencja króla Prus , Fryderyka II Wielkiego z dynastii Hohenzollernów.

Kościół posiada dwa piętra empor i jest utrzymany w tonacji kremowo-białej ze złoceniami.

Nad ołtarzem znajduje się ambona, która symbolizuje Słowo Boże i pochodzi z 1750 r.

Po 1945 r kościół zyskał neobarokową chrzcielnicę która pochodzi z nieistniejącego kościoła Salwatora we Wrocławiu.

Restauracja Sarah jest jedną z trzech restauracji, jakie znajdują się w podwórku przy synagodze. Wejście do niej znajduje się po lewej stronie od przejścia przez budynek.

Niezwykle efektowny wystrój cofa nas w czasie do międzywojennych kawiarni.

Dekoracja kojarzy się z judaizmem: gwiazda Dawida, skrzypce, menory (siedmioramienne świeczniki). Słowem: miejsce ma swój klimacik.

Restauracja serwuje tradycyjne dania żydowskie. Od razu dodam, że to nie moje klimaty, ale fajnie było spróbować czegoś nowego.

Witaj !

Jeśli moje wpisy są dla ciebie pomocne wpłać piątaka na zrzutkę. Niestety prowadzenie bloga nie jest bezpłatne. Nie jest też tanie. Będzie mi bardzo miło jeśli zechcesz wspomóc rozwój bloga.

Nie musisz pokrywać kosztów transakcji. Po prostu nie zaznaczaj rubryki. Pod spodem ukaże się malutki napis: Nie dziękuje. Kliknij i gotowe (: (;