Królowa Śnieżka w zimowej odsłonie

Czas założyć raczki, przed nami ślizgawica. Do Białego Jaru droga łagodnie idzie pod górę, ale nie odczuwamy tego zbyt mocno.

Po drodze mijamy szaleńców w adidaskach i stopkach- kostki na wierzchu- słowem MASAKRA.

Z daleka wyglądali jakby ćwiczyli breakdance. Przewracali się i chwytali siebie nawzajem. Patrzyliśmy na to zaskoczeni. Monia wyciągała dziewczynę z zaspy, która próbowała ominąć ubitą,wyślizganą ścieżkę.

Kocioł zasypany śniegiem a na wprost ostrzeżenie lawinowe. W 1968 r zeszła tu ogromna lawina. Zasypanych zostało 19 osób. Była to największa tragedia lawinowa w Polsce.

W 1974 r zeszłą kolejna wielka lawina, na szczęście nikt nie ucierpiał.

W 2008 r zeszła lawina, którą wywołał zjeżdżający snowbordzista. Była to największa lawina od 40 lat. Ciało snowbordzisty znaleziono 3 metry pod śniegiem!

Od Kotła Białego Jaru idziemy brzegiem zbocza. Prosta droga daje nam odrobinę odetchnąć. Z jednej strony ściana śniegu, z drugiej- drzewa zasłaniające widok. Iście zimowa sceneria. Śnieg zbity a ścieżka wyślizgana. Bez raczków nie dała bym rady. Chyba że komuś nie zależy na zębach …

Zaczynamy podejście na Kopę. Teraz znów będzie pod górę. W końcowym odcinku nawet „bardzo pod górę”. W nagrodę za wysiłek odsłania się panorama Sudetów z wyróżniającymi się: Sokolikiem i Krzyżną Górą. Łatwo je poznać: dwa bliźniacze szczyty, na pozornie płaskim terenie.

Oczywiście na pierwszym planie: Gołębiewski. Hotel jest tak usytuowany, że rzuca się w oczy z każdego miejsca.

Zaczyna potwornie wiać. To nam nie przeszkadza, bo oto ukazuje się Górna Stacja Kolejki Linowej, czyli jesteśmy na KOPIE. A jak Kopa to i nasza Królowa.

Za kilkaset metrów będzie schronisko „Dom Śląski”, gdzie można odetchnąć.

Wprawdzie nie będziemy korzystać z posiłków, bo rozbierania mamy za duuużżooo. Zjemy „w biegu” domowe kanapki i odsapniemy chwilkę.

2 i pół godziny minęło jak pstryknięcie. Szybko zleciało i znaleźliśmy się w schronisku.

Schronisko Górskie „Dom Śląski” znajduje się na Równi pod Śnieżką, na wysokości 1400 m n.p.m.

Od 2007 r schronisko jest w rękach prywatnych. Wewnątrz jest 52 miejsca noclegowe, bufet i kuchnia. Tyle konkretnych wiadomości, ale mam dla was jeszcze jeden „smaczek”, na zdjęciu poniżej.

Stoimy w „przedsionku” schroniska i wsuwamy kanapki. Nikt nie chce wchodzić dalej, bo za dużo rozbierania. Ściągnęłam raczki, rozglądam się wokoło i pytam:

-Gdzie jest toaleta?

-Za tobą.- usłyszałam.

Oglądam się za siebie i nie wierzę.

-Serio?-pytam.

Za mną takie oto wejście. Nie, kochani, to nie sejf.

…I nie magazyn. To toaleta. Uzbrojona po same zęby… 007 nie miał lepszej. A my mamy!

Po odpoczynku nie chce się wstać. Bolą mnie nogi i w ogóle mam dość. Trzy miesiące nie chodziłam po górach a w zimowych warunkach to mój pierwszy raz. Jak tylko spojrzałam do góry to od razu traciłam ochotę na dalszą drogę.

Zaczęły się łańcuchy i najtrudniejsze podejście. Nie ma innej drogi, bo czerwony szlak okrążający górę wokoło jest zamknięty zimą.

Moi towarzysze już daleko przede mną. A ja idę coraz wolniej. Ślisko, stromo, zimno…. Masakra. Gdyby nie książeczka: Korona Gór Polskich, już dawno bym odpuściła. Niestety podbiłam ją w schronisku a to oznacza, że weszłam na szczyt. Teraz nie mogę się wycofać. To by było oszustwo.

Po drodze mijam kilka punktów widokowych. Człowiek patrzy i nie wierzy, że tu jest. Cała Rówień pod Śnieżką, jak na dłoni. Widok na czeską stronę i miasteczko Pec pod Snezkou.

Zatrzymuje się tysięczny raz, dokładnie co 20 kroków, czyli jedno piętro.

Miało być 40 minut w górę, ale się przeciągnęło…

Pod szczytem coraz bardziej wieje. Tam czeka mnie kilka ciekawych rzeczy. Wszystkie już widziałam, ale za każdym razem tam zaglądam: kaplica św. Wawrzyńca, obserwatorium meteorologiczne i czeska poczta.

Wysokogórskie Obserwatorium Meteorologiczne. Pomiary są tu prowadzone nieprzerwanie od 1880 r. Obecny obiekt, czyli tzw.„Ufo” powstał w 1964 r

Kaplica św. Wawrzyńca. Fundatorem kaplicy był ówczesny właściciel tych ziem, Christof Leopold von Schaffgotsch. Budowa trwała od 1665 r do 1681 r. a przez ostanie 300 lat jej wygląd nie uległ zmianie. Ołtarz przywieziono z Krzeszowa. Kaplica jest najwyżej położonym zabytkiem sztuki barokowej w Polsce.

Ten blaszany barak to czeska poczta. Czynna codziennie od 10.00 do 16.00

Dawniej Wenzell Tippelt sprzedawał w kiosku pamiątki i widokówki.

W 1994r. Jaroslava Skrbova zakupiła budynek. W 2009 r. został rozebrany i postawiony nowy według projektu.

W środku jest sklepik z pamiątkami, pieczątka do książeczek turystycznych, poczta i bar, gdzie można wypić herbatkę z rumem 🙂 🙂 🙂

Wracamy tą samą drogą. W dół idzie się zdecydowanie łatwiej. W raczkach można zbiegać! Wiem, bo próbowałam!!!