Rezerwat Buczyna Szprotawska i Piotrowicka

Buczyna Szptotawsko-Piotrowicka

Jeśli myślisz, że stare drzewa i pierwotne lasy można zobaczyć tylko w Puszczy Białowieskiej lub na drugim końcu globu, to się mylisz. Przepiękną starą buczynę znajdziesz w obrębie Przemkowskiego Parku Krajobrazowego, gdzieś na pograniczu Dolnego Śląska i Lubuskiego. Drzewa tam stare, powyżej 160 lat, rosną od wieków bez ingerencji człowieka. Wiosną przywita cię ściana soczystej zieleni, jesienią zobaczysz wszystkie odcienie żółci, pomarańczu i czerwieni. Cała paleta barw!

SPIS TREŚCI:

Jak tam dojechać?

Parking leśny, do którego zmierzamy znajduje się przy drodze DK12, łączącej Szprotawę z Przemkowem. Droga przechodzi przez las. Jeśli jedziemy od Przemkowa musimy obserwować las już za Piotrowicami. Po lewej stronie zobaczymy drogę przeciwpożarową nr 15 i niebieski znak drogowy: PARKING. Można też wpisać w Google: Parking leśny, DK12.

Dojedziemy tam z:

Przemkowaw 10 minut9 kmDK12
Polkowicw 35 minut35 kmDK12
Zielonej Góry w 55 minut65 kmDK3 i DW297
Zgorzelcaw 1 godzinę85 kmA4 i DW 297
Lesznaw 1:20 minut85 kmDK12
Parking przy drodze pożarowej nr 15

Leśny parking przed wejściem w buczynę. Wpisujemy w mapy Google: Parking leśny, DK12.

Mapka i szlak

  • dojście do wiaty zajmuje 35 minut
  • W dwie strony to będzie ponad godzinę (spacerkiem-jeszcze dłużej)
  • dolicz czas na tysiąc zdjęć ognisko i zwiedzanie grobów ( jakich- przeczytasz niżej)

Kilka słów o REZERWACIE.

Buczyna Szprotawsko-Piotrowicka dzieli się na dwie części. Pierwsza to Rezerwat Buczyna Szprotawska, który zajmuje 838 ha województwa lubuskiego. Drugi to Rezerwat Buczyna Piotrowicka, który zajmuje 749 ha na terenie województwa dolnośląskiego i jego obszar jest częścią Przemkowskiego Parku Krajobrazowego. Oba rezerwaty są ze sobą połączone i właściwie stanowią jedność. Nie znajdziecie tu jednak znakowanych szlaków turystycznych. Przy Buczynie Piotrowickiej przechodzi droga rowerowa: Szlak Borowika, jednakże nie wkracza ona w sam rezerwat. Natomiast droga, którą wam proponuję wchodzi w sam środek Buczyny Szprotawskiej.

Rezerwat utworzono w 2002 r. Jest to jeden z największych kompleksów lasów bukowych na Dolnym Śląsku. Można tu zaobserwować 5 gatunków zwierząt, w tym popielicę, która występuje tylko w 3 miejscach w Polsce. Popielica to mały ssak, podobny trochę do myszy, trochę do wiewiórki. Znajdziecie tu chrząszcza jelonka, 24 gatunki drzew i 19 gatunków ślimaków ! Jest tu również strefa ochronna orła bielika.

Przejście przez Buczynę Szprotawsko-Piotrowicką

Początek drogi na Buczynę Szprotawską.

Z leśnego parkingu kierujemy się na wprost, drogą pożarową nr 15.

Warto tu przyjechać szczególnie jesienią.

Początek Rezerwatu Buczyna Piotrowicka

Ścieżka zaprowadzi nas na rozdroże, gdzie tablice informują o wkroczeniu w Byczynę Szprotawską. Od tego momentu będzie coraz piękniej!

W środku Buczyny Piortowicko -Szprotawskiej

Droga przez buczynę była znana od XVIII w a może i dłużej. Dawniej rezerwat nazywał się Lasem Mieszczańskim. Właśnie tutaj odpoczywali mieszkańcy Szprotawy.

Starodrzew w Buczynie Szprotawsko-Piotrowickiej.

Stare drzewa rosną wraz z młodnikiem, nietknięte ręką człowieka.

Buczyna Szprotawsko-Piotrowicka jesienią.

Las pierwotny, który był tu od zawsze, jak w prastarej puszczy.

Pomniki przyrody w Buczunie Szprotawsko-Piotrowickiej.

Do dziś drzewa w najstarszej części buczyny mają powyżej 160 lat. Niektóre są prawdziwymi pomnikami przyrody o obwodzie 350 cm.

Środek ścieżki przyrodniczej w Buczynie Szprotawsko-Piotrowickiej.

Pierwsze wzmianki o lesie pochodzą z 1399 r. Zapewne i wówczas był cenny, skoro został ujęty w dokumentach.

Ścieżka w Buczynie Szprotawskiej prowadząca do zabytkowej wiaty.

Ta najpiękniejsza część ścieżki ciągnie się do drewnianej wiaty, zbudowanej pośrodku „Lasu Mieszczańskiego”.

Zabytkowa wiata

Zabytkowa wiata w rezerwacie: Buczyna Szprotawska

Wiata jest spora i nie jest to zwykły drewniany stół piknikowy. Jest to jedyny tego typu zabytek w regionie.

Niemcy nazwali to miejsce „letnią chatą” ( niem. Sommerhaus).

Dach był wyłożony czerwoną ceramiczną dachówką a całość przystroiły poroża jeleni.

Około 2000 roku dachówkę zastąpiono deskami.

Pomnik z okazji 50-lecia Leśnictwa Polskiego

W pobliżu wiaty stoi kamienny pomnik z tablicą: ” 50 lat Leśnictwa Polskiego”.

I nie była to jedyna uroczystość w tym miejscu. W 1841 r miasto zorganizowało integracyjny festyn w którym wzięło udział 3 tysiące mieszkańców Szprotawy.

Miejsce pomników leśników przy wiacie.

Na prawo od wiaty znajduje się jeden z dwóch usypanych kopców, na których znajdują się pomniki ku pamięci miejscowych zasłużonych nadleśniczych i przyrodników.

Kopiec usypany na cześć leśników w buczynie Szprotawsko - Piotrowickiej.

Napis na płycie oznacza: „naczelnika stanu leśniczego” : A.L. Gensert’a (1850-1876) i Paula Mally’ego (1876-1895).

Miejsce zaopiekowane i doceniane przez wieki, dziś jest całkowicie nieznane.

Ada Maraszek

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *